Τι να πω τώρα για την ιδέα που είχαν οι εργολάβοι της Αττικής Οδού επί του προκειμένου, να κολλήσουν μια μαύρη στάμπα πουλιού πάνω στα υαλοπετάσματα για να προειδοποιούν τάχα τα πουλιά να προσέχουν μη και πέσουν πάνω τους και σκοτωθούν…
Το ότι είναι καραμπινάτη υποκρισία, ούτε λόγος. Αφού φύτεψαν ένα κτηνώδη δρόμο με όλες τις συνέπειες που έχει για την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής με την αυθάδη κατάτμηση των χώρων, την αισθητική υποβάθμιση του τόπου, την επένδυση των πάντων με διάφορα υλικά, τη μαζική ρύπανση από τα τροχοφόρα και την ηχορύπανση από τη μεγάλη κίνηση υπέγραψαν το έργο με το ενδιαφέρον τους για τα πετούμενα.
Αν δεν είναι έτσι, τότε σκέφτηκαν με το μυαλό ενός πουλιού (ας με συγχωρήσει όποιο από τα πουλάκια ενοχληθεί από τούτη την τυποποιημένη έκφραση) γιατί πάλι λέω ότι είναι τεράστια υποκρισία από την οποία αρδεύτηκε και ένα μεγάλο μέρος της κρίσης που ζούμε. Γιατί απλά, η απληστία ορισμένων για περισσότερο κέρδος ήταν που οδήγησε στην πλήρη παραμόρφωση του τρόπου ζωής μας και αντί να βάλουν πινακίδες να προειδοποιούν τους ανθρώπους ότι ζουν σε ένα επικίνδυνο πλέον χώρο το υπονοούν με ένα σήμα στα πουλιά!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ανεξάρτητα των ανωτέρω, δεν σημαίνει ότι ορισμένα πουλάκια δεν πρέπει να προσέχουν τα διάφορα αρπακτικά που κυκλοφορούν με φτερά περιστεριών μέρα και νύχτα στην πόλη και τα οποία κυκλοφορούν χωρίς την προειδοποιητική στάμπα…
ΗΛΙΑΣ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ
