περι ουσιών....

Δεν υποστηρίζω τη χρήση των ψυχοτρόπων ουσιών.
Αλλά υπερασπίζομαι τη νομιμοποίησή τους.
Πρώτον, για λόγους ηθικούς:
Κανένας εκτός από μένα δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει
ποια ουσία θα καταναλώνω και ποια όχι.
Δεύτερον, για λόγους πολιτικούς:
Η κοινωνία δεν απειλείται από τις ψυχοτρόπες ουσίες.
Κινδυνεύει μόνο από την κατασταλτική πολιτική
της κρατικής εξουσίας απέναντι σ' αυτές.
Το δικαίωμα να ψηφίζω
και το δικαίωμα να εξουσιάζω το κορμί μου
αποτελούν ουσιαστικά στοιχεία της ελευθερίας μου.
Το δικαίωμα να ψηφίζω
είναι θεμελιώδες στοιχείο της ελευθερίας μου ως πολίτη.
Και το δικαίωμα να εξουσιάζω το κορμί μου
είναι κεντρικό στοιχείο της ελευθερίας μου ως ατόμου.
Η απαγόρευση της ψήφου
αίρει το δικαίωμά μου να ασκώ κάποιο έλεγχο
στους διαχειριστές της εξουσίας,
και συνεπώς καταργεί την ελευθερία μου ως πολίτη.
Η απαγόρευση των ψυχοτρόπων ουσιών
αίρει το δικαίωμά μου να εξουσιάζω το σώμα μου
και συνεπώς καταργεί την ελευθερία μου ως ατομο

ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Ο Άρης Βελουχιώτης, πρωτεργάτης του μεγαλύτερου ένοπλου αντιστασιακού στρατού (ΕΛΑΣ) κατά την περίοδο της Κατοχής, έγινε θρύλος, μύθος, τραγούδι, μέσα στην ψυχή ενός μεγάλου μέρους του λαού μας
Πρόσωπο προικισμένο, από εκείνα που ταιριάζουν πάνω τους την ιστορία, που την κάνουν να μοιάζει με τη δική τους μορφή και εικόνα. Το τραγικό τέλος του Άρη και η έκθεση της κεφαλής του σε κοινή θέα από φανοστάτες πλατείας στα Τρίκαλα, (μαζί με 'κείνο του τελευταίου πιστού του, του Τζαβέλα), τον Ιούνιο του 1945, ήταν προάγγελος της μοίρας κι αυτών των απλών ανθρώπων που είχαν πιστέψει στον αγώνα του. (Τίποτε άλλο δεν δείχνει η εικόνα, ούτε τη χαρά των εχθρών, τα πανηγύρια τους, ούτε τη θλίψη των φίλων. Μας δείχνει όμως την άβυσσο της εποχής, το βάθος του μίσους και της σύγκρουσης…).Ο Άρης Βελουχιώτης δεν ήταν ήρωας μυθιστορήματος, δεν ήταν φανταστικό πρόσωπο για να πλαστεί κατά την περίσταση. Πολύ καιρό μετά το θάνατό του τού αποδόθηκαν και του αποδίδονται ιδιότητες που δεν ταιριάζουν ούτε στην ιστορία του ούτε στην εποχή μέσα στην οποία έδρασε. Δεν ήταν αόριστα ανατρεπτικός και αφηρημένα επαναστάτης. Ήταν στέλεχος συγκεκριμένου κινήματος, του κομμουνιστικού, στην αντιστασιακή εκδοχή του. Έμοιαζε με τον Ζαπάτα και τον Πάντσο Βίλα όσο έμοιαζε η Ελλάδα του '40 με το επαναστατημένο Μεξικό του '17. Δηλαδή καθόλου!.. Ο ίδιος μάλιστα, μπορούμε να υποθέσουμε, θα θύμωνε πάρα πολύ αν άκουγε να τον ονομάζουν "αρχηγό των ατάκτων".Ο Αρης Βελουχιώτης δεν είχε ανάγκη όσο ήταν ζωντανός τις "αγιαστούρες", έτσι και νεκρός δεν τις χρειάζεται. Ο Αρης βγήκε από τα σπλάχνα του αγωνιζόμενου λαού και ήταν εκφραστής του πόθου του λαού για λευτεριά, γι' αυτό, πάρα τις προσπάθειες σπίλωσης της μορφής του από πολλές πλευρές εξακολουθεί να θεωρείται ηγετική μορφή του λαϊκού κινήματος. Αυτά και άλλα πολλά επιβάλλουν την αναγνώρισή του όχι μόνο Πανελλαδικά και η μορφή του να περάσει στα σχολεία αλλά και Παγκοσμίως. Να τραγουδάμε, και δικαίως τον ήρωα Τσε γκε βάρα και άλλους αγωνιστές της διεθνούς σκηνής, αλλά να μην παραβλέπουμε τους δικούς μας ήρωες και αγωνιστές και παν απʼ όλα την αλήθεια, που τη μετέτρεψαν σε ψέμα και υποκρισία.

ΩΔΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Ντύσου σύντροφε καλά
Πάρε τα άρματα σου
Πήγαινε για μάχη
Η σκέψη μας μαζί σου

Πήγαινε και μην γυρίσεις
αν δεν είσαι νικητής
Στάχτη κάνε τα σύνορα τους
Στάχτη και την ψευτιά τους


Συνεπαρμένοι όλοι από την θυσία σου
Με θλίψη τραβήξαμε το μαχαίρι
Αφήσαμε την πληγή ανοιχτή
Μέχρι το αίμα σου
να ξεδιψάσει όλη τη γη!!!